Dziś słów kilka o zdzieraku, którego udało mi się dorwać podczas mojej pierwszej pieszej wycieczki do perfumerii Marionnaud. Urzekła mnie urocza, liściasta tubka w kolorze pistacjowym. Cena równie urocza bo wynosząca 18 polskich złotych za 150ml specyfiku. Skład taki sobie, zaklejony był w znacznej mierze przez naklejkę, której dla przyzwoitości odklejać w sklepie nie chciałam. Odkleiłam w domu i oczom mym ukazała się pokaźna lista, niekoniecznie naturalna. Owszem wysoko mamy olejek kokosowy i migdałowy, ale w parze z nimi PEGi, SLS i parabeny. No troszkę tego jest. Niemniej moja niewrażliwa cera ma sobie to za nic (no prawie 😉 dlatego ochoczo zabrałam się za stosowanie tej jakże słodkiej mieszanki. A słodko jest bo po otwarciu tubki następuje eksplozja kompozycji składającej się z kokosów, migdałów, moreli i orzechów włoskich (te stanowią zdzieraki właściwe). Konsystencja porządna, niespływająca, gładko sunąca po skórze. Intensywność w działaniu oceniłabym na dobra czwórkę w pięciostopniowej skali (raczej jest to działanie delikatne do średniego i krzywdy sobie nie zrobimy przy cerze jak moja, czyli normalnej z ukłonem do suchej podczas zimy).
Generalnie zdzierak przyjemny, ale ma wielu sobie podobnych, więc jako osoba lubiąca wprowadzać co rusz novum do kosmetyczki, nie sięgnę po niego kolejny raz, choć teraz stosuję go chętnie i z niemałą przyjemnością. Dla łasuchów na pewno będzie stanowić ciekawe umilenie toaletki.