Moja pierwsza Zoya. Start okazał się jednak falstartem bo moja radość początkowo ogromna szybko przerodziła się w tą przedwczesną co skutkuje dyskwalifikacją 🙁 Zacznijmy od podstaw. Butelka i to co w niej widzimy cieszy oko niesamowicie. To purpurowo-bordowo-fioletowa emalia z pierdylionem flejksów i drobin, które w zależności od kąta padania światła zmienia barwę (od wspominanego poprzez miedziany do złota). No coś pięknego. A co dalej? Wspomnę tylko, że do tematu nakładania i prób noszenia podchodziłam trzykrotnie. Niezależnie od bazy i innych warunków efekt był tożsamy. Już na starcie odnotowałam problem z nakładaniem z uwagi na lejącą konsystencję, która ma tendencję do zalewania skórek :/ Choć bym nie wiem jak starannie nakładała zawsze się to przytrafia. Gdy już temat opanuję, naniosę poprawki i po jednej warstwie jestem zadowolona z krycia, które jest naprawdę głębokie okazuje się, UWAGA! że nałożony w południe lakier wieczorem odsłania moje końcówki w całej krasie, słowem ściera się o.O Nie wiem doprawdy, straciłam już dla niego całą cierpliwość i pójdzie dalej w świat choć myślę, że kolejny właściciel tylko potwierdzi moje przypuszczenia – ten egzemplarz to niewypał echhh
Choć dziwi  fakt, że Kasia, która mi go podarowała była pełna zachwytów (klik) więc może jakaś felerna sztuka?

edit: poczytuję teraz o tej dziadowskiej trwałości lakierów Zoya :/ u innych też efekt “gołych’ końcówek pojawia się już po kilku godzinach. Nawet topy sobie nie radzą. Czyli nie jestem popsuta ;D

Zoya Valerie (lakier z kolekcji Fire & Ice 2010), wykończenie flejks&glassfleck, jedna warstwa: