Nie pokazuję na blogu zakupów biżuterii, ba! ja jej po prostu nie kupuję. Od lat wierna jestem jednemu tylko elementowi, temu który odmierza czas. Jeśli już coś kupię to za kilka groszy na okrągłym stojaku w Rossmannie, ponoszę ze dwa razy po czym trafia do mojej nie mającej dna szkatułki a następnie ginie taka błyskotka i nigdy więcej nie zaznaje jasności światła. Zdarza się też tak, że kupię i tylko z zaciekawieniem oglądam nie wkładając nigdy na siebie (ta sytuacja zdarza się chyba najczęściej).

Jednak od pewnego czasu mocno chadzał mi po głowie naszyjnik złoty, krótki i opatrzony delikatnym i cieniutkim jak płatek serduszkiem, ewentualnie kilkoma. Od czasu do czasu zapuściłam się więc do sklepu, który uginał się pod ciężarem świecących błyskotek ale zawsze wychodziłam z niczym stwierdzając, że nie podoba mi sie nic a upragnionej zawieszki jak nie było tak nie ma.

Aż do wczoraj, kiedy opuszczając progi warszawskich Złotych Tarasów wzrokiem omiotłam wystawę sklepu Yes. Do pociągu pozostało mi 20 minut a ja do sklepu wracałam dwukrotnie po czym wyszłam zadowolona z pełnymi rękoma, bowiem w pudełku zawieszonym na sznurku znajdowało się coś pięknego, coś od czego nie mogłam oderwać wzroku, coś co wiedziałam że musi być moje.

I tak powiększyłam swą kolekcję biżuterii i prócz złotego Korsa znajdzie się codzienne miejsce dla cudeńka, które możecie zobaczyć poniżej…

(tak (odpowiadam uprzedzająco), serduszko jest w swoim właściwym miejscu czyli lekko zboku, nie zaś na środku). Dla informacji dodam, że to nowa kolekcja która występuje jeszcze w wersji z małym krzyżykiem i kółeczkiem.